Zlokalizowany na skarpie wschodniej części ogrodzenia kościelnego, po raz pierwszy był wzmiankowany w 1819 roku - określono go wówczas „jako rzeczka od stoku kościelnego”.

 

Na fali odradzania się polskości, tolerowanej przez okupacyjne wojska austriackie w latach I wojny światowej, mieszkańcy Bełżyc wykorzystali źródełko do zorganizowania w 1917 roku wielkiej manifestacji patriotycznej, budując w tym miejscu jakże nietypowy pomnik króla, tak bardzo dla Bełżyc zasłużonego i będącego dla Polaków pod zaborami symbolem dawnej chwały i potęgi państwa polskiego. Źródełko, dostarczające mieszkańcom miasta czystej wody do picia, bijące z południowego stoku doliny Krężniczanki, porośniętego wiekowymi kasztanami, obmurowano białym łamanym kamieniem polnym. Na szczycie stoku umieszczono figurę króla Władysława Jagiełły, trzymającego w jednej ręce miecz, a w drugiej krzyż. Poniżej wykryto w kamieniu wizerunek Orła Białego i umieszczono kamienną tablicę z napisem: “Zdrój króla Władysława Jagiełły 1417-1917.